Gisteren
heb ik Gods huis gezien,
precies zoals ik het gedroomd had
met rode pannen
halve deurtjes
en groene luiken
vlak achter de populieren
bij de dijk.

M'n hart
bonkte
in m'n
keel.

Doodnerveus
liep ik naar de voordeur.

Inderdaad.
Op het naambordje stond
G punt Od.

De kans van mijn leven
hem te spreken vóór de hemel.

Had wel duizend vragen
nam mij voor
met een eenvoudige te beginnen.
Niet meteen m'n kruit te verschieten:
'Zeg, waarom zijn er in jouw naam
en vaderland zoveel oorlogen gevoerd
en zoveel mensen opgeofferd?'
Dat
zou hem kunnen afschrikken.
Ik bedacht een simpel vraagje.
Ik zou beginnen met:
'Dag God,
doet u ook mee
aan de lotto?'

Stelde me voor
dat ie dan zou grinniken en zeggen:
'Nee jongeman,
de kansen liggen in jezelf."
Of zoiets.
In ieder geval
iets diep.

Ik bleef nerveus
haalde diep adem
klopte op de deur.
Een klein
oud vrouwtje deed open.
'Dag mevrouw.
Is God thuis?'

'Daar spreek je mee,
jongen.'