Aan hem of haar hier in de zaal,
Die aan gedachten lijdt.
Gedachten die maar door gaan zodat je kop in tweeën splijt.
Je denkt: Hoe kan het zijn dat er een God van liefde is.
Als er een Auswitsch en een Kosovo, en een 11 September is.

Zo denk je en je denkt maar,
Maar echt, je hebt er niet veel aan.
Je kunt wel denken dat m’n lul een bel is,
Maar trek d’r maar eens aan.

Je vraagt je af waarom de een,
een kwaal te dragen heeft.
En die hem op zijn langst een jaar of tien te leven geeft.
En waarom krijgt hij dan toch nog een jaar of tien met goed fatsoen?
Terwijl een ander die veel jonger is,
het met een maand of twee moet doen.

Zo denk je en je denkt maar,
Maar echt, je hebt er niet veel aan.
Je kunt wel denken dat m’n lul een bel is,
Maar trek d’r maar eens aan.
Ballet.

Ik denk dus ik besta, dacht ik.
Of had ik dat gedacht en denk ik dat verkeerd.
Waarom gaan de verkeerde mensen dood?
Is het leven zo gemeen,
Is er altijd hongersnood?

Wat is nou in hemelsnaam de reden
dat de man die toch al blind geboren is,
dan nog eens doof moet worden dan?

’t Is kapitalisme of fascisme.
En fascisme, idealisme.
Ieder is me, euh vergis me!
Katholicisme, kannibalisme.

denk je en je denkt maar,
Maar echt, je hebt er niet veel aan.
Je kunt wel denken dat m’n lul een bel is,
Maar trek d’r maar eens,
trek d’r maar eens,
trek d’r maar eens