Ik loop het café op het Wed naar binnen en bestel een cappuccino en 'n stuk appelgebak.
"Aan eten doe ik niet met kerst", zegt de vrouw achter de bar.
"Als u eten wilt, restaurant 'De maaltijd' is altijd open. Rechts over de Singel en dan naar links."
Ik loop terug over de Oudegracht. De zwerver is verdwenen. Even later sta ik voor het bewuste pand. 'Stevig duwen, deur klemt' staat op het printje op de deur. Er brandt geen licht binnen. Gesloten. 
Ik zie de besneeuwde daken en denk aan de winter van zo'n veertig jaar geleden. Op de dichtgevroren Put, 'n meertje langs het spoor in mijn dorp America, kreeg ik m'n eerste broodje knak van ome Toon. Het was koud, de wind waaide ijzig en een schaatste zou ik nooit worden, maar de smaak van het warme vlees met mosterd maakte alles goed. Dit moment zou mijn leven lang gaan duren.