Op de eerste kerstdag zitten we samen in onze kamer op de Oudegracht in Utrecht. Het was zo druk de laatste dagen dat we blij waren dat we hier uiteindelijk op de bank van ons appartement belandden. 
We zijn vergeten eten mee te nemen. Er ligt hier niet meer dan 'n aangebroken pak rijstwafels en 'n potje pindakaas van de vorige keer. Ik ga de stad in op zoek naar eten.
Ik loop over het gladde trottoir met de verraderlijke ijsplekken van gesmolten en opnieuw opgevroren sneeuw. Los van de zwerver is er niemand op straat. Uit het hoge raam van een restaurant wordt brood gestrooid voor de eendjes. Alle deuren zijn gesloten op de Oudegracht. Net als het Thaise restaurant waar ze overheerlijke cocossoep met kip serveren en waar de romige curry's en de witte rijst de werfkelder met een heerlijke geur vullen. 
Ik zie de kroeg op de hoek, die lijkt geopend. Als ik hier nou gewoon iets bestel en daarvan de helft meeneem naar onze kamer? Dan is de ergste honger tot vanavond gestild en kan ik jou straks verrassen met 'n stuk appelgebak. Ik denk aan hoe jij slaapt.