Liedjeszanger is m’n vak
Wat een vak, wat een vak, wat een vak is dat
Wie neemt dat au sérieux
Neem je eigen bij de neus
’t Is een vak waar niemand in gelooft
Als men ’t zegt dan kijkt men raar
Zo als toen voor die ambtenaar

-Heden verscheen voor mij Hendrik Albertus Elsink, geboren 20 april 1935 te Enschede, van beroep: liedjeszanger. Nou, ja.

Liedjeszanger is m’n vak
Wat een vak, wat een vak, wat een vak is dat
Hoe begin je daar nou an?
Niemand krijgt er hoogte van
Merk je alle dagen weer
’t Is ’t zelfde iedere keer
Met je paspoort gaat het net
Toch zegt ’n man aan het loket:

-Uw beroep is liedjeszanger? Moet dat ook in het paspoort: liedjeszanger? Denkt u dat u dan nog de grens over kan met zo’n beroep? Nou, mij kan het niet schelen, hoor. Nou ja, goed.

Liedjeszanger is m’n vak
Wat een vak, wat een vak, wat een vak is dat
Geen diploma of een bul
Allemaal maar flauwekul
Dat je daar je boterham in ziet
Da’s toch ook je ware niet
De man van de bank raakte van streek
Toen ik kwam voor een hypotheek

- Eh? Liedjeszanger? Nou ja, ja, liedjeszanger, da’s een aardige bezigheid. Meneer Elsink, daar zullen wij niets van zeggen. Maar met het oog op uw aanvraag van deze vrij zware hypotheek: wat is de bron van uw inkomsten? O, liedjeszanger. Ha, ha. U hoort nog van ons.

 Liedjeszanger is m’n vak
Wat een vak, wat een vak, wat een vak is dat
Niemand ziet daar van de zin
Zo goed als geen toekomst in
Moeder haalt de wasbak van het pak
De plek met whisky in de stad
Al krijg je dan je kamer wel
Je merkt het ook in een hotel

- U heeft ingevuld dat u liedjeszanger bent? Nou, daar hebben we niets op tegen in ons bedrijf, hoor, begrijpt u mij goed. Maar wat ik u vragen wou met het oog op de andere gasten: gaat u hier nou ook oefenen?

  Liedjeszanger is m’n vak
Wat een vak, wat een vak, wat een vak is dat
‘k Kan toch ook niks anders doen
Al was ik blut, al had ik poen
Voor een vak is ’t nu veel te laat
‘k Zou niet weten hoe dat gaat
‘k Vind ’t zo fijn om dat te doen
‘k Kan me niet bedwingen
Liedjeszanger is mijn vak