Ome Nelis had al jaren een piano in z’n flat
Waarop hij slechts op feesies placht te spelen
Een stukkie Für Elise of een stukkie Menuet
Dat kon de hele club toch nooit vervelen
Maar hier sloeg ook het elektronisch wezen toen zijn slag
De cultuur ging naar beneden aan een kabel
De plaats werd ingenomen door een kijkdoos op die dag
Want samen zijn ze als Kaïn en Abel
De buurt zingt, wie had dat gedacht,
Zo rond de klokke half acht

Ome Nelis kijkt of ie scheel is
Ome Nelis doe toch weer Piano-An
Laat voor de weerman met zijn buien
De klok van Arnemuiden luiden
Ome Nelis Piano-An

Vanaf dat moment bracht het een verandering te weeg
Een Für Elise zal er niet meer klinken
Een zus-show of een zo-show klinkt er nu steriel en leeg
Met allerlei kostuum-op-maatse binken
Z’n vrouw zit als een doetje stil te loeren voor het glas
Als had ze niet meer anders in d’r leven
Ze liet de hele afwas en de was voor wat het was
Ach, was hij toch maar pianist gebleven
De buurt door weemoed overmand
Zingt aan het Scheveninge strand

Ome Nelis kijkt of ie scheel is
Ome Nelis doe toch weer Piano-An
Laat voor de weerman met zijn buien
De klok van Arnemuiden luiden
Ome Nelis Piano-An

Toen is hij op een dag, ’t steeg hem werkelijk naar z’n kop
Met een schroevendraaier aan het ding gaan mieren
En als zei ze vrouw ook duizend maal: “Ach Nelis, hou nou op”
Hij moest en zou het tweede net versieren
Ten einde raad sloeg hij het hele ding toen maar tot puin
De lampen, de transistors, de transmissies
Nu staat het al sinds tijden bij de buren in de tuin
Als aquarium voor tropicale vissies
En nog als hij op z’n bromfiets gaat
Dan klinkt dit deuntje door de straat

Ome Nelis kijkt of ie scheel is
Ome Nelis doe toch weer Piano-An
Laat voor de weerman met zijn buien
De klok van Arnemuiden luiden
Ome Nelis Piano-An

Ome Nelis kijkt of ie scheel is
Ome Nelis doe toch weer Piano-An
Laat voor de weerman met zijn buien
De klok van Arnemuiden luiden
Ome Nelis Piano-An