Zoals gisteren, je ziet Petra tien jaar ouder
Maar toch nog diezelfde Petra als van toen
Och, wat waren we in die jaren ondanks alle wilde dromen
Ondanks alle wilde haren, heerlijk groen

Het lijkt gisteren dat je Petra na de dansles thuis mocht brengen
Zat ze achterop je fiets
En toen met de deur al open vroeg je: “Wil je met me lopen?”
Verder niets

   Zoals gisteren, je ziet Petra tien jaar ouder
Maar toch nog diezelfde Petra als van toen
Groot verlangen, rode wangen
Het ging blozend en omstandig en verrukkelijk onhandig
Groen als gras 

Het lijkt gisteren dat je Petra
In je armen voelde trillen
Dat ze zachtjes zei: “Niet doen”
Samen door de branding liepen
Samen op het graaspad sliepen
In ’t plantsoen

Toen op een dag was het voorbij
zonder een lach, zonder een traan
Was het gewoon voorbij gegaan
Tot ziens, je weet het nooit
Misschien dat wij elkaar nog wel een zien
Dat we elkaar van tijd tot tijd 
We belden wel te zijner tijd 
We belden bij gelegenheid
We bellen wel, we bellen wel
We belden niet, we belden nooit
Want ons verdriet was veel te groot
  
   Zoals gisteren, je ziet Petra tien jaar ouder
Maar toch nog diezelfde Petra als van toen
Met een kleuter en een peuter speelde Petra op het groene grasveld
Op datzelfde groene grasveld in ’t plantsoen

Het was gister dat je Petra
In je armen voelde trillen
Dat ze zachtjes zei: “Niet doen”
En daar liep ze nou volwassen
Met twee kinderen aan het handje
In het plantsoen

Ik moest denken aan die dagen
Dat wij twee daar samen lagen
Ik heb jou voor eeuwig lief
Keek naar haar en die twee kinderen
Dacht: wat is het woordje ‘eeuwig’
In de lente, in de liefde
Relatief