De C, de C klotst voort
In eindeloze deining
Zij is zo ongehoord
Voornaam in haar verschijning:
Een cieraad in ’n woord

Zoals de maan, zo traag
Ziet men de C wel schrijden
Ach, zij verwijt zo graag
Bij lang voorbije tijden:
De C woont in Den Haag

Zij streeft contacten na
Met doodgewone luitjes
Zij brengt de werkman vla
De stuccadoor beschuitjes
Dan kleedt ze zich als K

Maar…

Gewapend met een mes
Gaat ’s nachts die douairière
Die Haagsche barones
Naar buurten vol misère
Dan kleedt ze zich als S

Vermomd als lichtekooi
Zo loopt ze daar te sjansen
Niet chic meer, maar wel mooi
En loerend op haar kansen
Bij volk van laag allooi

Doch dan bij dageraad
Wordt zij weer d’officiële
Die in haar hoge staat
Geen K of S kan velen
En wijn chambreren laat