In een wonderschoon dorp, heel rustig en vree.
Geen roazend verkeer, alleen grazend vee.
Tussen weiers en akkers, vuult ’t volk zich vertrouwd
In disse zee van rust word een feesttent opgebouwd.
Want één keer per joar steet ’t dorp op zien kop.
Dan trekt de bevolking noar de tent in ’t dorp.
Een stemmingsorkestje, die spolt wat ’t kan.
Lange tafels in rijen, en toen schoof ze an.
Een blonde verschijning Mathilda genaamd.
Onmundig verleagen, moar prachtig volmaakt.
Een kearl genaamd Riekus, hie was vrijgezel.
Absoluut niet van steen, dus hij trok an de bel!
Wil ij alsteblief vandaag mien liefje zun,
IJ maakt iets in mij los en ik wet niet woarum.
Ik wil met ow dansen, met ow zwieren deur de tent.
Ik hoop dat ij geen Eendagsvlinder bunt.
Hoe later de oavond, hoe schoner ’t volk
Een dampende massa, één schoemende kolk
Mathilda had schik en was een en al vuur.
Ze nam Riekus op sleptouw, van achter noar veur.
De Band gaf hun toegift en ’t einde kwam in zicht.
Een romantische lovesong, sjansen verplicht!
Mathilda trok Riekus heel dicht noar zich toe.
Zeg keerltjen wat wil ij, bij mij of bij ow!!
Wil ij alsteblief vandaag mien liefje zun,
Ik vind ow zo mooi, en ik wet wel woarum.
Ik wil met ow dansen liefste, deur de hele tent.
Ik hoop dat ij geen ééndagsvlinder bunt.
Mathilda en Riekus waren vrijgeze