De bel klinkt nog na in de gang
Haar figuur breekt in stukken
Achter het matglazen raam
Op die deur die andere naam.

Ze doet open, haar hand aan de deur
Die glimlach, die geur.
Ze vraagt was het makkerlijk te vinden?

Dat uitzicht, je woont hier best mooi
Ja het gaat met zijn tweeën
Maar straks dan wordt het te klein
Als over twee jaar de kinderen er zijn.
De koffie is klaar, dat haar, datzelfde gebaar.
Ze vraagt: nog steeds melk en zuiker?

Ze zegt dat ze gelukkig is
Zegt dat ze gelukkig is.

We gaan eens naar Ijsland dit jaar
Nee niet in augustus
Want zomers is het veel te druk.
In de winter scheelt dat een stuk.
Het bankstel te laag, het vloerkleed te dik.
Ze volgt mijn blik en vraagt: blijf je eten?

Het spijt me, ik moest maar weer eens gaan
Nee ik kan echt niet blijven
Ik heb vanavond nog zoveel te doen.
Heel voorzichtig geeft ze een zoen.

Ze zegt dat ze gelukkig is.
Zegt dat ze gelukkig is.

Haar hand aan de deur
Die glimlach, die geur.
Ze aarzelt en zegt: je moet gauw weer eens komen.

Ze zegt dat ze gelukkig is.
Zegt dat ze gelukkig is.