’t Is vrijdag half zeven
de stad wacht op de nacht
Willy komt uit ’t bed gekropen
trekt zijn stijve kleren aan

Vandaag ni goe in vorm
slecht voor het uniform
wast nog efkes zijn gezicht
en doe zijn plicht

Laat op de baan
me’ een wapen op zak
aar’ig bestaan
voor Willy Broejaar
de klabak

Boel op het Conincksplein
hier wilt ne flik ni zijn
beter iet’ voor morgenvroeg
a is zijn leven nog ni muug
liever richting kruidenier
die gist’ren is beroofd
hier is geenen boef ni meer
d’er is hier niks da movet

’s Nachts op de baan
aan de riem ne matrak
triestig bestaan
voor Willy Broejaar
de klabak

A’s kind had ’m ene schonen droom
om te leven tussen ’t groen onder nen boom
A’s wachter van een park of een bos
bewaker van de ganzen en de vos

Nu leeft ’m in nen jungle van beton
tussen wapens, drugs en bedden van karton
de redder van de rijken en de staat
de kerel die weer tucht brengt in de straat

Waarom is ’m afgeweken
op ’t rechtse pad gegaan
door zijn vader scheef bekeken
moeder hè het nooit verstaan
nooit iemand kwaad gedaan
kraker of Marokaan
maar zijn keus was ni zo groot
hij koos voor ’t brood

D’er zijn veel erger dingen
die ne zanger kan bezingen
toch blijven de mensen vies
van een lied over ne polies
da’s de wereld op de kop
een artistieke flop
welke zot zet nu muziek
op ’t leven van ne flik

Alleen op de baan
en nooit op ’t gemak
zielig bestaan
voor Willy Broejaar
Willy Broejaar