Het is een feit
dat dezen tijd
me ni bijzonder inspireert
de dromen ze raken
ni meer aan de macht
den daglijkse zever regeert
ik noem het de schuld van d’administratie
die gluiperig ons leven kluistert
dan kan het me ook ni verbazen
dat er een stem is die fluistert:

A’s het hier ni meer macheert
dan laat ik beter alles achter
dan vaar ik naar de Phare Ar-Men
en ’k word daar torenwachter
van hoog daarboven zal ik zien
hoe d’ horizon de schepen doe verdwijnen
wa’ rest da’ zijn de wolken en de zee
om mijn licht te laten schijnen

Het is een feit
da’ communicatie
ne zegen is voor ’t mensenras
zo krijgen w’ een stem, en emancipatie
misschien zelfs wa’ minder ambras
maar wat is het nut van communicatie
a’s er geen mens is die luistert
dan kan het me ook ni verbazen
dat er een stem is die fluistert:

dan laat ik beter alles achter 
…
Maar na nen tijd
krijgde toch spijt
van zo’n leven op nen toren
ge zit te verzuipen in uw eigen gelijk
daarvoor is ne mens ni geboren
en op nen dag duwen de golven
mij weer t’rug naar het vasteland
t’rug tussen de schapen en de wolven
’t wrakhout is gestrand!

A’s het hier ni meer macheert
dan laat ik beter alles achter