café in 't paradijs
't ligd ieverans iêl oêg
der koom ek gêren af
oem iet te drinke on den toêg
et is een kalme króeg
wor 't góe' vertóeven is
toch vör wie creatief wild zen meh water en pastis
 
ge kend ze wel, de dage
et lêve zit in 't strop
et rêgerd in de strate
en 't rêgerd in de kop
dan blijf ik gêren ange
en 'k zin ni oep een uur
oem te lullen over kunst, muziek en de literatuur
 
want daar zit on een tafel
Paul, de prins van Montparnasse
derneffe George Brassens
en eh lacht in z'n moustache
en Bral meh' vel lawijt
en Leo den anarshist
da' zit ier al te same
mens, ge wet ni wa' ge mist
 
en Django komd nor binne in z'n katshoeë broek
a ee-g-et meh' veul zjaer over nen iêle groête snoep
en immand roept: gij stoeffer, speld liever wa' gitaer!
die angd oep 'em te wachte van achter in de baer
 
et is ni' góe te zing wie der in den doenkere zit
ik denk 'Alfred Charie', a is on 't schake meh Margritte
en achter een gruun fles schuile Rembaud en Baudelaire
ze klinken oep de doêd en ze zen nog laenk ni kleêr
 
den óed achter de vleugel is van Le Fou Chantant
en iederiên pakt ne zakdoek as 'em zingd Ménilmontant
a kregd wa triste note uit den trekzak van Viseur
moh der wörd al wer gelache, Jacques Tati komd dör de deur
 
de ?zaeden? en batailles, ze komen aemper on un glas
ze leze vuile boekskes en 'Prevaire' zit oep 't terras
Perich stod meh' zen kat en a knipôegd nor Vian
Franquin zit vör de stoof meh' z'nen duffelcoat nog aan
 
café in 't paradijs, 't ligd ieverans in et blau
en 't is een echte ventekróeg, ge zie ni rap een vrou
mor as ek de histores mag geloêven on den toêg
dan ouwe z'ier allemaal de vlag van de lifde hoêg
 
ik zing z'allemaal zoe kleêr lak da 'k ze iêl góe ken
veul beter dan de mense die nog ni' verdwene zen
staad oep nen dag de doêd vör mij te zwaaie meh' z'n zeis
dat 'em mij dan mor meepakt nor café et paradijs
 
dat 'em mij dan mor meepakt nor café et paradijs