Soms kom je iemand tegen die je kende
Dan denk je: dat is aardig ,een bekende
De stad is groot
Dan wil je gaan beginnen hem te groeten
Maar denkt opeens: die kan ik niet ontmoeten
Want hij is dood

Je staat een beetje wonderlijk te kijken
Wat kan de een toch op de ander lijken
Het is toch kras
En heb je ’t  voor jezelf dan afgehandeld
Dan komt er weer zo’n dode aangewandeld
Met flinke pas

En kom je thuis vermoeid en ietwat kriegel   
Loopt bij vage intuïtie naar de spiegel
En raakt in nood
Je ziet het spiegelbeeld z’n mond bewegen
En denkt: wie kom ik daar in godsnaam tegen
Was die maar dood