Jij had zulke mooie enkels
Ik sta er nog steeds van versteld
Zulke hele mooie enkels
Geen man had jou dat nog verteld

En je had ook mooie oren
En een prachtig schouderblad
Maar het mooiste toch je enkels
Waar ik nooit genoeg van had

Dan had je nog die mooie knieën
Een verrukkelijke ribbenkast
Maar ze vormden met z’n drieën
Met je enkels toch een schril contrast

Ook de knokkels van je handen 
Waar je mee mepte en me sloeg
Die waren hard maar van hun schoonheid
Van hun schoonheid kreeg ik nooit genoeg

Tuurlijk had je mooie ogen
En je stem was zoetgevooisd
Schitterende ellebogen
Maar je enkels nog het mooist

Overal volmaakte sproeten
Zoals alles aan jouw lichaam klopt
Maar ik denk het meest terug aan jouw voeten
Waarmee ‘k het huis werd uitgeschopt