Ik kan dit alles niet langer verdragen
Als haringen zitten we hier in een ton
Natuur gaat verloren, de mens is een plaag
En alles wordt steen en asfalt, beton
Koper en tin, lood, messing, staal 
En overal stank en altijd kabaal

   ‘k Ben rijp voor de aarde, ‘k ben rijp voor de grond
Als ik denk aan de dood, stroomt het zand in mijn mond

Daarbij nog het stijgen der temperaturen
De zon die maar schijnt over stank en lawaai
Ik kan deze hitte niet langer verduren
Den Helder is nu een soort van Hawaï
 De tropen in Holland, de lol is d’r af
’t Is niks meer voor mij, ik verlang naar het graf

De ondragelijke zwaarte van het dagelijks leven
De stoelgang, de ruzies, de vuilniscontainer
De rimpels, de kaalheid, de handen die beven
De dood is wel wreed, maar ’t bestaan is gemener
De levensloop zelf vergalt het plezier
Maar mijn kist staat nu vast al een tijd op een kier 

   ‘k Ben rijp voor de aarde, ‘k ben rijp voor de grond
Als ik denk aan de dood, stroomt het zand in mijn mond

Ik was in mijn jeugd al geen vrolijke swinger
Ik was de enige, echte Jan Rot
De kans op wat liefde wordt alsmaar geringer
En zonder wat liefde ga ik liever kapot
Dan daal ik af in moeder aarde haar schoot
En ik vind wat ik zocht misschien in de dood

Zoals u misschien watertandt bij wildbraad of pizza
Door de geur bij de bakker van het verse brood
Zo verlang ik intens naar het moment dat ik heenga
‘k Verheug mij, ‘k verheug mij zeer op mijn dood

   ‘k Ben rijp voor de aarde, ‘k ben rijp voor de grond
Als ik denk aan de dood, stroomt het zand in mijn mond