Wie in 't cafe naar binnen kijkt
Ziet door het raam gezelligheid
Vergis je niet het is maar schijn
Neem dat maar aan van Dorrestijn

We verzuipen onze ellende
En vergooien ons geluk
En we slaan zo tussenbeide
Wel voor dertig gulden stuk

Iedereen heeft hier wel wat
Licht beneveld, ladderzat
In ieders glas zit spijt en pijn
't Meest in dat van Dorrestijn

Treed rustig binnen, wandelaar
Voor jou staat ook het glas al klaar
Maar voor drank moet er een reden zijn
Een jeugd als die van Dorrestijn

En moet je er laveloos vandoor
Dan komt er een taxi voor
Daar moet dan wel nog geld voor zijn
Ach, leen dat maar van Dorrestijn

We verzuipen onze ellende
En vergooien ons geluk
En we slaan zo tussenbeide
Wel voor dertig gulden stuk


(c) Tekst: Hans Dorrestijn