Het vriest. We zijn aan 't schaatsen
We zijn aan 't schaatsen en het vriest
Twee ver vooruit. Ik ben de laatste
Ik ben de eerste die verliest

We schaatsen eerst nog met zijn drieen
Een vriend erbij. Die is sportief
Ik sta wankel op mijn knieen
Maar ging toch mee. Ik heb haar lief

Het ijs is prachtig. Zwart als marmer
Met hier en daar een parel wit
Uit verre streken en veel warmer
Nu schaats ik een verloren rit

De lucht is grijs. Het riet is oker
Of lichtbruin? Ertussenin
De vrieskou maakt me kettingroker
Wat doet mijn vriend met mijn vriendin?

Ze zijn uit het zicht verdwenen
En ik ben haar voor eeuwig kwijt
Ik heb half bevroren tenen
En ik haat sportiviteit

Ik sta stil en hoor de stilte
Zij is voor mijn vriend gezwicht
Het ijs weerspiegelt zonder kilte
Een verliezer met een rood gezicht

Hiervan zal ik nooit genezen
Mijn hele leven in de prak
Het is het best om dood te wezen
Hoera, hoezee! Daar is een wak!


(c) Tekst: Hans Dorrestijn, Muziek: Harry Bannink