Vannacht ver na sluitingstijd
Zag ik kunstbroeder Dorrestijn
Wankelend langs de puien van de grachtengordel
In een walm van drank en eenzaamheid
Bij het zien van zijn wanhopig smoelwerk dacht ik:
Wat heerlijk om hem in deze toestand te mogen aanschouwen
Maar wat een ramp voor de literatuur
Want morgen zal hij ongetwijfeld inspiratie hebben
En God beware ons wat er dan uitkomt
Zal nog in druk verschijnen ook