Er rest mij niets
Nee, niets vanbinnen
Er rest mij niets
In dit leeg bestaan
Oh, wat moet ik 
Nu nog beginnen
Want moet ik 
Nu jij bent gegaan
Waarom nog nacht
Als jij niet lacht
Waarom nog licht
Zonder jouw gezicht
Waarom mijn hoofd
Dat gonst en gonst
Waarom mijn hart
Dat bonst 

Er rest mij niets
Nee, niets van waarde
En zinneloos
Glijdt m’n leven af
Al liet je mij 
De hele aarde
Zonder jou 
Is die als een graf
Waar moet ik heen
Alleen, alleen
Geen vrouw, geen man
Die dit delen kan
Het drukste plein
Is nu woestijn
Waarin ik dor
Verdorst 

Er rest mij niets 
Dan enkel huilen
Een domme grijns en verkrampte lach
Er rest mij niets
Dan me te vullen 
Daags met brok
’s Nachts met een gelach
Tot op een nacht
Noch onverwacht
Het bonken dooft
In m’n dronken hoofd
Geen rouw, geen spijt
Geen tranenvloed
Uit is m’n strijdt 
Voorgoed

Ach wat moet ik 
Nu nog beginnen
Er rest mij niets
Nee, niets