Ik dacht dat ik van houden hield
Maar ik hield mij vast aan wat vertrok
Ik las perron na perron als een zelfgeschreven brief
Voor klacht
Ik sloeg mij in gezichten
Kleurde mijn wangen rood of groen
Ik stopte waar men tegenhield, althans soms

Soms heerst in dit land paniek
Ik lieg dat ik dat nu pas zie
En ik loop er met open armen in
Het motregent mensen voor mijn ogen

Ik verzet mijn dagen op een stoel
Mijn benen worden elke dag iets korter
Ik beweeg alleen nog ter plaatse, rust 
Elk huis telt hier te veel ramen
Ik weerspiegel mij te vaak aan iets dat niet bestaat
Ik kan blijven zoeken
Er is altijd iets dat ontbreekt

Soms heerst in dit land paniek
Ik lieg dat ik het nu pas zie
En ik loop er met open armen in
Het motregent mensen voor mijn ogen

Ik dacht dat ik van houden hield
Maar ik hield mij vast aan wat vertrok

Soms heerst in dit land paniek
Ik lieg dat ik het nu pas zie
En ik loop er met open armen in
Het motregent mensen voor mijn ogen