Dom en goed voor niets;
het vijfde wiel dat zelden telt;
een harlekijn, vermomd als held,
die daast en domme vragen stelt.
Hij telt de dagen met een zucht,
omdat hij niet weet wat hij moet.
Hij doet wat slagen in de lucht,
verwaaid, verwoed.

Ik ontmoet de wind op elke hoek
en voel hem vaag en langs mijn wang.
Alleen, bij vlagen ben ik bang
dat jij het bent en ik het niet weet.
Je vraagt de wind niet hoe hij heet,
je laat hem strijken door je haar.
Je weet niet zeker wie het deed.
Het zal de wind zijn, zeg je maar.

Waar waai je heen?
Waar waai je heen?
Waar waai je heen?

In het seizoen waarin men hooit
zag ik het gras nooit mooier staan.
Van alle dromen die ik ooit
voor mij in rook heb op zien gaan,
was jij de mooiste, Madelein,
en in de hoop dat ik je vind,
zolang je lucht voor mij zal zijn,
gooi ik mijn kussen in de wind.

Waar waai je heen?
Waar waai je heen?
Waar waai je heen?