Ze zeiden het vroeger al: ‘Nu ben je klein,
toch komt er een tijd dat je groter zult zijn.
Dan mag je de dingen die wij mogen doen:
zwemmen in het donker, slaan met een hamer,
heel laat naar bed, de hond op je kamer.
Alles wordt anders wanneer je maar wacht.
Vandaag is het nog saai, maar de toekomst lacht.
Nu ben je klein, ze pakken je in.
Later, dan krijg jij je zin!’

Maar ik ben een pop in een poppenpaleis,
kleiner dan ooit en maak mij wat wijs.
Dit is het einde van iedere droom,
iedere bloem lijkt nu een boom.
Ik ben een pop in een poppenpaleis,
kleiner dan ooit en maak mij wat wijs.
Boven mijn hoofd waar nooit wat was,
zie ik de toppen van het gras.

Mijn moeder beloofde: ‘Het duurt niet lang,
keer tot zolang maar je andere wang.
Straks ben je groot en dan hoeft het niet meer:
vroeg naar je bed toe, rechtop aan tafel,
hand voor je mond, Jan, hou je wafel,
moeder, ik zit nu mooi in de knoei.’
Zei je niet laatst nog: ik zat in de groei?
‘Duurt niet meer lang, heb jij je zin.’
Plotseling zit de krimp erin.

Ik ben een pop in een poppenpaleis,
kleiner dan ooit en maak mij wat wijs.
Kan weer beginnen van voren af aan,
ben er nu eens zo ver vandaan.
Ik ben een pop in een poppenpaleis,
kleiner dan ooit en maak mij wat wijs.
Begin weer opnieuw op de onderste sport,
zie het wel weer als ik honderd word.

Hamelen…

Ik ben een pop in een poppenpaleis,
kleiner dan ooit en maak mij wat wijs.
Kan weer beginnen van voren af aan,
ben er nu eens zo ver vandaan.

Hamelen…