Er was een prins in Doedel aan de Vlier,
kikkerik, kikkerik kwek kwek,
met een pracht paleis van zeventien bij vier,
kikkerik kwek kwek, kikkerik kwek kwek.
Die kreeg een keer, ik heb het uit een boek,
een kikker, ja, een kikker, ja, een kikker op bezoek.
Wat een vreemd verhaal, wat was er met dat dier?
De kikker zei: ‘Kwaak kwaak, hoor eens hier,
kikkerik kwek kwek, ik kom uit de rivier.
Bent u de prins van Doedel aan de Vlier?’

De prins riep: ‘Ja, wat doet u eigenlijk hier?
Kikkerik, kikkerik kwek kwek.
Waarom zit u niet zoet in de rivier?
Kikkerik kwek kwek, kikkerik kwek kwek.
Toen zei het beestje, snikkend in een plas,
dat ze zo verkikkerd, zo verkikkerd op hem was.
Wat een triest verhaal. Luister naar de rest!
De prins zei: ‘Tja, tja, bent u een prinses?’
Kikkerik kwek kwek. ‘Ik weet niet,’ zei het dier,
‘maar u bent de prins van Doedel aan de Vlier.’

Toen dacht die prins uit Doedel aan de Vlier:
kikkerik, kikkerik kwek kwek,
‘Het is zonneklaar, die ogen van saffier…’
kikkerik kwek kwek, kikkerik kwek kwek.
En hij riep: ‘Okee, ik zie het allemaal wel,
we trouwen maar in stilte in een rustige kapel.’
Wat een vreemd verhaal, heeft hij het betreurd?
De prins wou trouwen, dus is het gebeurd.
Kikkerik kwek kwek, enig voor het dier,
ze werd prinses van Doedel aan de Vlier.

En klokslag twaalf, het scheelde geen kwartier,
rommelbom, rommelbom bom bom,
klonk een donderslag door Doedel aan de Vlier,
rommelbom bom bom, rommelbom bom bom.
De kikker bleef een kikker weliswaar,
maar naast haar op de sofa zat de Kikker van het Jaar.
Wat een raar verhaal, is het echt gebeurd?
De prins keek op, maar heeft het nooit betreurd,
kikkerik kwek kwek, het doet hem juist plezier:
hij is prins af en poedelt in de Vlier.