Wanneer ik later thuis zal zijn
en ieder hoort naar mijn verhaal,
waarvan ik niet één woord verzin,
denk ik dat ik me zonder pijn
tot wat de feiten zijn bepaal
en dat ik weet hoe ik begin.

Wanneer ik opkeek naar de hemel
zag ik de toppen van het gras.
En muggen groot en kolossaal,
die maakten daar in koor kabaal,
zo oorverdovend allemaal,
de dag dat ik Klein Duimpje was.

Ik heb een paddestoel zien groeien:
hij schoot opeens op uit de grond.
Er was tevoren niets te zien,
toen stond ie daar en bovendien,
het was hooguit een pas of tien
vanaf de plek waar ik net stond.

Ik ging met hooggeheven been
om grote kiezelstenen heen,
de dag dat ik Klein Duimpje was.
Een ongehoord gegroeide peer
viel uit de dampkring naast me neer
en elke druppel werd een plas,
de dag dat ik Klein Duimpje was.

Ben als de dood geweest voor muizen,
mij heeft een eikeltje geraakt.
En in een vers web van een spin
daar zat ik met mijn voeten in
en bijna had het dier zijn zin.
Ze had er tien jaar voor gehaakt.

Wanneer ik later thuis zal zijn
en ieder hoort naar mijn verhaal,
dan weet ik hoe ik het begin:
ik lach om jullie woordje ‘klein’.
Ach, je gebruikt het allemaal.
Wat houdt zo'n woordje eigenlijk in?

Want als ik opkeek naar de hemel,
zag ik de toppen van het gras.
En muggen groot en kolossaal,
die maakten daar in koor kabaal,
zo oorverdovend allemaal,
de dag dat ik Klein Duimpje was.

Want als ik opkeek naar de hemel,
zag ik de toppen van het gras.
En muggen groot en kolossaal,
die maakten daar in koor kabaal,
zo oorverdovend allemaal,
de dag dat ik Klein Duimpje was.