Het was weer eens een klote dag
Dacht Antoine toen hij lag
Op een bank in het park en 
Naar de sterren keek
De open lucht is zijn hotel
Als het niet vriest dan gaat het wel
Vannacht

Het enige dat hij bezat
Het enige dat hij nog had
Een gitaar en een stem
Waarmee hij in de straten zong
Een beetje geld maar meer ook niet dan
Voor een pint en een pak friet vandaag

Een zanger die uit zingen gaat
In cafés en in de straat
Die hoort vaak wat komt ge hier doen
Een bedelaar, da’s geen fatsoen
Ze luisteren niet naar mijn stem
O God vergeef het hen
Ze zijn stom… ze zijn stom

Nu lig ik hier heel alleen
Zonder vrienden om me heen
Zonder dak boven mijn hoofd
Wie had dit ooit geloofd
Vrienden heb ik ooit gehad
Ik koos een ander pad dan zij… dan zij

A social life, een vaste baan 
Is niks voor mij dacht Antoine
Deze trein heb ik gemist
Misschien heb ik me wel vergist
Maar het zwerven zit me in het bloed
Vrijheid is het hoogste goed
Voor mij… voor mij

Nu lig ik hier, het is koud
Niemand die van me houdt
Niemand die op mij wacht
Wie had dit ooit gedacht
Sterven lijkt me niet zo slecht
Het spijt me
Dat meen ik echt oprecht

Maar doodgaan, neen dat lukt me niet
Want ik heb nog steeds mijn lied
Mijn gitaar en mijn stem
Waarmee ik in de straten zing
Al is mijn leven rot als hel
Ik doe voort en ik zie wel, wel

Hij droomde dat hij werd ontdekt
En elke morgen werd gewekt
Door een mooie jonge vrouw die zei:
Antoine, ik hou van jou
Verse lakens elke dag en een vrouw
Die naar je lacht
O God wat een geluk…

En hij droomde van die vrouw
Die hem alles geven zou
Liefde, warmte en een thuis
Maar wie wil nu zo’n arme luis
Die enkel in de straten leeft
Die enkel maar wat liedjes heeft
Zo mooi… zo mooi

Het was weer eens een klote dag
Dacht Antoine toen hij lag
Op een bank in het park 
En naar de sterren keek
De open lucht is zijn hotel
Als het niet vriest dan gaat het wel
Vannacht, vannacht, vannacht
Vannacht