ooit was ik een soldaat
die de vrede moest bewaren
behoeder van de staat
in een wereld vol gevaren

in de sneeuw stond ik op wacht
ik dacht aan de kantine
en die ademloze nacht
bij de brave hoer Martine

ik ging naar haar huis
ik moest niet veel betalen
rond haar hals droeg zij een kruis
als een schild tegen vandalen

zij vroeg wat kan ik doen
om mijn jongen te behagen
ik kreeg van haar een zoen
toen durfde ik het vragen

lieve tijger ik geef je alles
maar doe je hoerenkleren aan
om naar te kijken
dan zal ik niet ten onder gaan

ik zei niemand houdt van mij
met tranen in mijn ogen
het is de schuld van de maatschappij
ik werd door iedereen bedrogen

toen ik een jongen was
wou niemand met mij spelen
ik was de laatste van de klas
daarom ga ik naar bordelen

zij zong voor mij een lied
van de vergeving van de zonden
zij bluste mijn verdriet
en likte aan mijn wonden

lieve tijger ik geef je alles
maar doe je hoerenkleren aan
om naar te kijken
dan zal ik niet ten onder gaan