In Brugge is het leven zuur,
de mensen zijn arm en de drank zo duur.
Je hoort alleen platen van Elisa Waut
de kolen staan nat 
en de nacht is koud.
De walvis gaat recht naar zijn dood,
red liever de mens
hij is in nood, hij is in nood.
Gent is er nog erger aan toe de mensen zijn die feesten moe.
De jukebox speelt een droevig lied,
een oud verhaal van vergeet mij niet.
Lieveling ik kan niet meer,
het eind is nabij 
en mijn hart doet zeer, het doet zo'n zeer
lieveling ik kan niet meer, het einde is nabij 
het einde is nabij het einde is nabij het einde is nabij...


(c) Luc De Vos