Ik ben vaak aangeschoten,
mijn kleren zijn gescheurd,
mijn hoofd is naar de kloten
en mijn hart is afgekeurd.
Maar toch hoor je mij niet klagen,
niet om meelij vragen.
Er is maar weinig wat ik mis.
Alleen als ik de hik heb,
voel ik iets van ergernis.

Ik ben de burgemeester, 
burgemeester van de nacht.
Ik slaap achter een heester
in het parkje overdag.
's Avonds word ik wakker,
ga ik zwerven langs de gracht.
Dan ben ik burgemeester,
burgemeester voor de nacht.

Ik val soms over dingen
waar niemand over valt.
Dan lig ik lui te zingen,
omdat zingen mij bevalt.
Als een politiewagen langskomt,
steek ik vlug mijn hand op.
Ze zwaaien terug en rijden door.
Met een glimlach of een knipoog
zeggen zij in koor:

kijk, daar gaat de burgemeester,
burgemeester van de nacht.
Hij is de toestand meester,
overwint de zwaartekracht.
Vroeger was hij slager,
had een winkel aan de gracht.
Nu is hij burgemeester,
burgemeester voor de nacht.

Als iedereen naar bed is,
heb ik het rijk alleen.
Dan voel ik mij herboren,
dan ben ik nummer een.
Ik help een stakker in een taxi,
kom ongevraagd in actie,
zwaai naar meiden van plezier,
kruimeldieven, schuinsmarcheerders,
kroegentijgers. Hier,

hier is de burgemeester, 
burgemeester van de nacht.
Ik slaap achter een heester
in een parkje overdag.
's Avonds word ik wakker,
doe een ronde langs de gracht.
Ik ben de burgemeester,
burgemeester voor de nacht.

Hier is de burgemeester,
burgemeester van de nacht.
Ik slaap achter een heester
in een parkje overdag.
's Avonds word ik wakker,
doe een ronde langs de gracht.
Ik ben de burgemeester,
burgemeester voor de nacht.

Ik ben de burgemeester,
burgemeester van de nacht.
Ik slaap achter een heester...