Bril, er zit een vies vuil vlekkie op m’n bril.
Ik kan poetsen wat ik wil op m’n bril.
Er zit altijd wel een vlekkie op m’n bril.
Een heel naar vies vuil vlekkie.

Er zijn van die mensen die komen niet van pas.
Die denken dat ze leuk zijn en bevingeren je glas.
Gewoon met hun duimpie door je vierde wand.
Vlekken achterlatend en lachen naderhand.

En kleine handjes weten zich wel raad.
Ze blijven rustig graaien tot je hele zicht vergaat.
Geestdriftig spreken vormt ook een probleem.
Rondspattend consumptievocht moet ook ergens heen.

Bril, er zit een vies vuil vlekkie op m’n bril.
Ik kan poetsen wat ik wil op m’n bril.
Er zit altijd weer een vlekkie op m’n bril.
Gewoon een naar vuil vlekkie.

En bij het binnengaan van een warme zaak.
Slaat het op m’n glazen dat gebeurt maar al te vaak.
Bij tijd en wijle naar de brillenman.
Dan mag ie in zo’n brillenbad waarin ie lekker trillen kan.

Bril, er zit een vies vuil vlekkie op m’n bril.
Ik kan poetsen wat ik wil op m’n bril.
Er zit altijd wel een vlekkie op m’n bril.
Een heel naar vies vet vlekkie

solo

Bril, er zit een vies vuil vlekkie op m’n bril.
Ik kan poetsen wat ik wil op m’n bril.
Er zit altijd wel een vlekkie op m’n bril.
Een heel klein vies vuil vlekkie