Mijn zoon, we lijken op elkaar: 
we kunnen vrolijk zijn en vrij.
Mijn zoon, mijn kind, nu zit je daar 
in zelfverkozen slavernij.
Pas op, die knappe meid van jou 
lijkt op je moeder; op die vrouw,
die haast met iedereen wat wou,
maar niet met mij.

Ik zie de meisjes om je heen,
hoe jouw verkering wordt benijd.
Mijn zoon, je blijft geen dag alleen
als jij jezelf maar hebt bevrijd.
De liefde wordt je thuisgebracht,
want er zijn meisjes, lief en zacht,
die aan jou denken, dag en nacht,
vol tederheid.

Moet jij mijn weg dan ook weer gaan,
de lasten dragen die ik droeg?
Neem toch iets van je vader aan.
Ben je niet oud en wijs genoeg?
Mijn eigen vader heeft gezegd:
'Jouw huwelijk, zoon, wordt een gevecht.
Jij komt in het gekkenhuis terecht
of in de kroeg.'

Ik had er toen geen oren naar.
Toch staan zijn woorden mij nog bij.
'Mijn zoon,' zei hij, 'nu zit je daar
in zelfverkozen slavernij.'
'Pas op,' zei pa, 'die meid van jou
lijkt op je moeder; op die vrouw,
die haast met iedereen wat wou,
maar niet met mij.'

En hij vertelde ook nog dat
zijn vader hem gewaarschuwd had.