Vaarwel bruidje schoon, je bent de vreugd van mijn leven 
Uw deugden staan op uwe wangen geschreven 
Wij moeten gaan zeilen, ons scheepje ligt ree 
Vaarwel lieve zusje, wij gaan naar de zee

Daar gaat hij nu heen, vol moed met zijn vrienden 
De zeilen staan klaar, men gaat het anker opwinden 
Waai op dan oostwindje, maar toch niet zo fel 
Hij zwaait met zijn hoed, voor het laatste vaarwel

Daar gaat hij nu heen, God moge hem bewaren 
Voor stormen en klippen en bruisende baren 
Kon ik hem geleiden, ik deed het gewis
Maar ik moet mij nu troosten, terwijl ik hem mis

Nu leeft zij verdrietig, bij dagen en nachten
En ziet zij een zeeman, dan hoort men haar klachten 
Zeg vriendje, wat dunkt je, komt mijn Kloris haast weer 
En zegt hij dan nee, dan vraagt zij niet meer

Nu leeft zij verdrietig, door het lang achterblijven 
Totdat er een boodschap, haar smart doet verdrijven 
Kom zusje, kom rep je, kom haast je naar het strand 
Want uw lieve Kloris is al nabij het land

Nu loopt zij langs het strand, haar armen die sling'ren 
Nu telt ze zo zachies al op bare ving'ren
De maanden, de dagen, de reis is volbracht
Wees welkom mijn Kloris, ik had je nog niet verwacht 
Wees welkom mijn Kloris, ik had je nog niet verwacht