waar is het kind in mij gebleven
dat zich verbazen kon
waar is die jongeman in mij

er schuilt een oude man in mij
die het beste met de wereld voor heeft
die het leven door heeft
piekfijn uit kan leggen hoe het zit
die met het gelijk van de tiran
waakt over mijn geweten
met het selectief geheugen
van een tweede kamerlid

er schuilt een oude man in mij
die voor mijn teevee gezeten
naar de chaos in de wereld kijkt
en daarvan heimelijk geniet
die meewarig gluurt naar
het gestumper van wat idealisten
die van het kastje naar de muur gaan
met een kluitje in het riet

waar is het kind in mij gebleven
dat zich verbazen kon
dat bang was
als het onbekende kwam
waar is die jongeman in mij
die overal in mee ging
die met het onbegrensd vertrouwen
de wereld op zijn schouders nam

er schuilt een oude man in mij
die niet naar mijn kinderen luistert
omdat hij vindt dat ze
ook nooit luisterden naar hem
die zich door mijn vrouw
op zijn wenken laat bedienen
met mijn gebaren
sprekend met mijn stem

eer schuilt een oude man in mij
die languit op mijn bank ligt
en die bij elke oproep
aan zijn medeleven geeuwt
het is die ouwe man
die kind noch jongeman duldt
uit pure doodsangst
zijn oorsprong overschreeuwt

waar zijn die twee in mij gebleven
zij moeten mij behoeden
voor die man
met zijn bittere gelijk
ze huizen nog in mij die twee
dat voel ik in mijn twijfel
en wanneer ik om mezelf moet lachen
als ik in de spiegel kijk


(c) tekst: Freek de Jonge / muziek: Henk Hofstede - Robert Jan Stips