Niets is zo fijn, als je klein bent
Als 's zomers logeren bij opa en oma
In het huis met de hoekjes vol donker
Van oma mag altijd van alles
Rommel maken mag, want oma ruimt het op
En opa is boven en speelt voornamelijk viool
Niets is zo fijn als je klein bent

Maar die droom werd een drama
En later een trauma
Dat kwam door de klok
Een verschrikkelijk grote koekoeksklok, een joekel
Waarvan ik eigenlijk meteen een beetje schrok
Die klok had gelopen sinds oma en opa hun trouwdag
En misschien was de koekoek een beetje moe
Het deurtje stond meestal al half open
En daarbinnen hoorde je alleen maar: oeh
Maar daarnaast was nog een deurtje
En opa zei dat daarachter een mannetje zat
Dat geregeld kwam kijken of je wel zoet was
En vooral of je zonder dreinen je spinazie at

O waarom grote mensen nou eenmaal niet willen
Snappen dat een kind van zoiets gaat gillen
Ze zijn ziek in hun hoofd met hun rare toeren
Mannetjes bedenken die je beloeren
En stel je nou eens voor dat hij zijn klok uitkomt

O ah, verschrikkelijk. O ah, het ogenblik
Opeens begon binnen van alles te lopen
Het deurtje ging driftig en rammelend open
Het was een griezelig grijs mannetje
Hij beefde van woede en ging woest heen en weer
Je kon duidelijk zien dat het leefde
En het speelde en klingelde door het huis
En oma begreep het niet
Oma begreep het niet
Oma begon opeens heel raar te zingen
Het was een afschuwelijk lied

O was ik maar dood
Die ik liefheb, die krijg ik toch nooit
O wat een verdriet
Die ik liefheb, die krijg toch niet

En boven speelde opa dwars door alles heen viool

Ik vluchtte huilend naar de trap
En het deurtje van de klok ging dicht, met een akelige klap

Het kwam volgens oma omdat ik zo zwak van gestel was
Voor mijn zenuwen had ze weee thee gezet
Ik hoorde nachtenlang de koekoek met een grafstem roepen
En ik plaste onophoudelijk in bed

En natuurlijk kon ik niemand vertellen
In de koekoeksklok zit een kereltje dat altijd alles ziet
Een soort van Sinterklaas, want je moet voor hem zingen
Liefst over doodgaan en verdriet

O, waarom grote mensen nou eenmaal niet willen
Snappen dat een kind van zoiets gaat gillen
Wat moet een kind dat niet kan klokkijken daarmee dan aan
Ze zeggen dat een klok wel eens kan slaan
En dan zeker verwachten dat je voor een plas je bed uitkomt

Nu ik zoveel andere zomers gezien heb
Kom ik terug in het huis van mijn ouders
De klok lijkt veel kleiner dan vroeger
Van oma, nog altijd van oma
Ik laat het speelwerk lopen en door de zomeravond
Hoor ik de tonen tinkelend zweven
En even worden de jaren van glas
En zie ik de lijn die loopt tussen vroeger en nu
En wat komen gaat
En opa is boven en speelt voornamelijk viool
En in de stilte van de zomeravond
Speelt opa voornamelijk viool
En wat er ook gebeuren zal
Opa is boven en speelt voornamelijk viool