Er was eens een vrouwtje te 's-Hertogenbosch
Met hare vijf kinderen hun vader was dood
Met hare vijf kinderen nog zo klein
Ze ging bedelen langs de deur
Ze vroeg om een nachie te slapen
Al in een boerenschuur

De vrouw die heeft haar toegezegd
Maar de man die heeft haar voorbijgeleid
Ach man wat kan het ons schaden
Als de vrouw slaapt in onze schuur
En ook een weinig zich warmen
Een uur of twee drie aan het vuur

Maar de vrouw is stil voorbij gegaan
Daar zag zij enen schaapsstal staan
Daar is zij toen binnengekropen
Met hare vijf kinderen in 't stro
Al om een weinig te rusten
Te slapen al in het stro

Het was omtrent klaarlichte dag
Toen die rijke vrouw aan die arme dacht
Zij is er toen even gaan kijken
Al in die schaapherderskooi
Daar vond zij zes dodige lijken
Bevroren al in het strooi

De vrouw is toen weer naar huis gegaan 
Daar sprak zij haar man heel onvriendelijk aan 
En begon er toen bitter te kijven
Ach man hoe zal het ons vergaan
Eer onze ziel van ons lichaam zal scheiden 
Zullen wij nog te bedelen gaan

Maar de man is gaan werken op het veld 
Doch de boze geest heeft hem daar gekweld 
Toen is hij zich gaan verhangen 
Verhangen al aan een touw
Toen kreeg hij op bei zijne wangen
Een teken van 's duivels klauw