Vrienden lief luistert eens hier.
lk ben Charel de pompier,
ik ben een held in het spuiten en in 't blussen.
Is er ergens een brand
"seffens" ben ik bij der hand.
Met mijn spuit spring ik overal maar tussen,
1, 2, 3, ga opzij
ja, het vuur is bang van mij.
Bij een brand ben ik 't liefste den eerste bij,
maar het is een stiel apart zulle.
Zo'n brandje blussen dat is niet zo erg,
maar met de leer en de spuit manoevreren,
dat is andere "speculaas".
Onze commandant zei het gisteren nog.
Charel zei hij: tu es un castard.
Ik zeg sjartie Gerard ge zijt in de war,
maar laat ons niet zwiebbere.
Ik zeg maar "I'amour toujour"
pompierke "au secour".


'k "Daaw" mijn spuit door de ruit en de brand was "seffens" uit!


Overtijd nog een madam.
Ja, die stond in vuur en vlam.
Gelijk ze zei: 't was gekomen van te kussen,
en die riep: au feu toujour,
maar ik zei: chagrin d'amour,
dat is afreus en gevaarlijk om te blussen.
'k Dacht subiet dat ni niks:
I.d.v.d. liefdeverdriet.
Zo'n karwei krijg ik alle dagen niet.
Charel zei de kapitein:
het moet een aardig brandje zijn,
we vliegen met de stoommachine,
en er was geen brand te zien!
Ik zei direct': zeg eens madam
staat hier soms nen boer in vlam?
'k Zei: waar brandt het dan masseur?
"Och hier" Zei ze, "dans mon coeur",
en ze riep: "I'amour toujour"
och pompierke "au secour".


'k "Daaw" mijn spuit door de ruit en de brand was "seffens" uit!


Ge zult zeggen, ik weet het al
branden doet het overal
Het is een kunst om de vlammen uit te krijgen.
Zo een brand bij een oude "weef"
dat is iets waar ik niet veel om geef,
maar als 't moet, plicht is plicht, dat spreekt van eigen.


Met een keer ola peer,
"seffens" kruip ik op m'n "leer" (ladder),
't vuur is uit en nu brandt het vast niet meer!
Hebben jullie er al eens opgelet?
Bij zo'n oude "weef" brandt het dikwijls.
"Och pompierke" zei die fakkel,
"ik wacht op mijn amant,
ik voel het hier van binnen branden,
hij laat me in de steek".
Och pompierke, 't is een schande.
Ik zag hem op de "foor",
gij alleen moogt het weten,
en ze zei nog iets in mijn oor.
Ik laat het U met droefheid weten.
'k Zeg: mens dat is "ambetant",
dat is het spreekwoord van de witte,
al wie zijn "q" verbrandt,
die moet op de blaren zitten.
Ze riep: "l’amour toujour"
och pompierke "au secour".

'k "Daaw" mijn spuit door de ruit  "lapsjedie" de brand was uit!