Meneer De Bruin wist nog van vroeger
Zo wordt de lente voorgesteld
Een vrouw met handen vol met bloemen
Die zingend zweeft langs bos en veld
Die in een wuivend wit gewaad
De bloesems opent van de bomen
Maar vroeger was voorgoed voorbij
Meneer De Bruin was beetgenomen

Mevrouw De Bruin had hem bedrogen
Z’n huwelijk was verleden tijd
Nu was de lente effe anders
De lente was een stomme meid
Een hinderlijke lachebek
Een idioot met bloemenranken
Die ‘zoek de zon op’ voor je zingt
Als je gewoon zou willen janken

Meneer De Bruin wist nog van vroeger
Zo wordt de liefde uitgebeeld
Een kleine god die op de wolken
Met pijlen en een boogje speelt
Een kind dat met een enkel schot
De mens kan brengen tot extase
Maar vroeger was voorgoed voorbij
Mevrouw De Bruin had hem te grazen

Meneer De Bruin zat in een taxi
En dacht: ik heb me zwaar vergist
De liefde is een kind, jazeker
Een kleine stiekeme sadist
Het huppelt vrolijk op je af
En schopt je dan tegen je schenen
En sta je krimpend van de pijn
Lacht het je uit en neemt de benen
  
Meneer De Bruin wist nog van vroeger
Dat zo de dood wordt voorgesteld
Een enge knekelige man
Die met een zeis in ieder veld
Die niemand spaart, noch jong noch oud
De kleine monnik noch de keizer
Maar vroeger is voorgoed voorbij
Meneer De Bruin dacht: je wordt wijzer

Hij stond op het perron te wachten
En dacht: de dood is niet zo gek
Het is een vriendelijke grijsaard
Hij brengt je naar een stille plek
Meneer De Bruin dacht nog: wat doe ik
En zag al hoe de kranten schreven:
Man springt in wanhoop voor de trein
Toen dacht ie: doe niet overdreven  

Meneer De Bruin dacht nog aan vroeger
En liep te suffen langs de kant
Hij botste op tegen een dame
Een vrouw met bloemen in haar hand 
Ze zei: ‘pardon’, hij zei: ‘pardon’
De intercity reed net binnen
Hij keek haar aan. Hij dacht: kom aan
Een mens kan altijd weer beginnen
Maar bijna middelbare dames vlieg je niet zomaar om de nek
Ze stapt in, hij nam haar bloemen
En lei ze keurig in het  rek
De trein reed weg. Hij dacht:
De dood die kan voorlopig effe wachten
Ze zei: ‘Het is echt lenteweer’
Ze keken naar elkaar en lachten