Aan ’t einde van de Middeleeuwen was ons land versnipperd
In Holland, Zeeland, Brabant, Limburg en Henegouwen
De hertog van Bourgogne kreeg na allerlei geschipper
Die grondgebieden keurig in z’n klauwen

De hertog was een machtig man en multimiljonair
En liep daarmee te pronken als een pauw
Vooral bij de bankiers was hij ontstellend populair
Die gaven hem krediet zoveel ie wou 

Belasting was vrijwillig, dat wil zeggen op papier:
Men vroeg beleefd een zogenaamde ‘bede’
Maar als je die niet schonk dan wist de staat wel een manier
Om jou tot op je hemd toe uit te kleden

De hertog heette Filips met als achternaam De Goede
En was vermaard om zijn Bourgondische feestelijkheden
Hij gaf ook graag volmondig toe als men hem interviewde
Dat hij daaraan een kapitaal besteedde

Zo ging hij eens op kruistocht voor z’n christelijke plicht
Doch voordat hij de Turken overviel
Werd eerst nog even gauw een afscheidsfeestje aangericht
De plaats waar dit gebeurde heette Lille

De hertog zelf zat onder ’n baldakijn van goudbrokaat
Met voor zijn neus een zestal gouden borden
Hij straalde en hij praalde met zijn purperen gewaad
En dacht: dat kon wel es gezellig worden

In ’n hoekje van de eetzaal stond het standbeeld van een dame
Haar hoofdtooi was vervaardigd uit edelstenen
een echte leeuw, bepaald geen Loeki van de Sterreclame
Lag stevig vastgekluisterd aan haar benen

Een and’re leeuw sprong in de tuin geketend in het rond
Terwijl vlak voor zijn snufferd een lakei
Net deed of hij een knuppel neer liet dalen op een hond
Het arme dier stond er geslagen bij

Dit stelde dan een spreekwoord voor – een leuk gezelschapsspel
Speciaal beoefend in de beet’re kringen
Het antwoord was in dit geval een Vlaamse spreuk en wel”
‘Men slet de honde om den leeuw te dwingen’

Intussen liet de hertog een schaal paté verschijnen
Een schotel met daarbovenop
Een orkest

Jongleurs en acrobaten reden rond op wilde zwijnen
Japanse draken bouwden er hun nest

Ze wisten van de malligheid niet wat ze moesten doen
Men ging zelfs binnenshuis op valkenjacht
Aan ’t einde van het feestje zagen alle gasten groen:
Het duurde bij mekaar een dag of acht

Om hen weer bij te brengen volgde toen een reuze stunt
Men strooide roet en meel over hun kleren
Zoals je wel begrijpen zult was dit het hoogtepunt
Van vreugde voor de dames en de heren

Tenslotte werd de eetzaal in een schouwburg herschapen
Maar ’t dure geld bleek toen weggesmeten

Z’n generale staf lag maandenlang op apegapen
En Filips kon z’n kruistocht wel vergeten