Kastor was een Duitse herder
in het hele dorp bekend
hij wist allerhande kunstjes
en werd door de jeugd verwend

Niemand wist waar hij vandaan kwam
met zijn kale bruine vacht
niemand in het dorp kon zeggen
waar hij uithing in de nacht

Soms verdween hij drie, vier dagen
langs de steile heuvelrug
en daar zwierf ie rond,
maar altijd kwam hij in het dorp terug

Ieder gaf hem wat te eten
iedereen van groot tot klein
dankbaar deed hij dan zijn kunstje
zo bij de dorpspomp op het plein

Kastor was een Duitse herder
als je hem zag wist je meteen
aan zijn grote trouwe ogen
das een vriend van iedereen

Toen gebeurde 't eens dat Kastor
tien, elf dagen spoorloos was
't was december, sneeuw en ieder
 rilde in zijn winterjas

Bange voorgevoelens gingen
fluisterend van mond tot mond
hier en daar ging het vermoeden
dat hij dood zou zijn al rond

Plotseling een kreet daar is hij
daar kwam Kastor ziek en moe
door de sneeuw een bloedspoor trekkend
stromp'lend op het dorpje toe
 
Kastor was een Duitse herder
bloedend stond ie op het plein
Kastor vroeg men, god wat is er
wat kan je overkomen zijn?

"Ich bin von den Berg gefallen",
sprak de Duitse herder zwak,
"Guck da oben Splittersteine
Sturm und Schnell und dan ein Schmak"

Het waren Kastors laatste woorden
langzaam zakte hij ineen
en daar lag de Duitse herder,
het dorp verslagen om hem heen

Op de hei ligt hij begraven
maar nog altijd uit zijn graf
hoor je 's nachts wanneer het stil is 
een vertrouwd en zwak geblaf