Ik sta hier al jaren, maar het lijken wel eeuwen.
Ik zou zo graag zingen, ik zou willen schreeuwen,
maar ik mag niks zeggen: drie woorden, niet meer.
Die zeg ik dan nu voor de duizendste keer:

Papier hier, papier hier!
Ik werk voor mijn centen en niet voor het plezier.
Papier hier, papier hier!
Van half negen ’s ochtends tot kwart over vier.
Als ik mocht kiezen, dan wist ik het wel:
dan werd ik een elfje in een schimmenspel.
Papier hier, papier hier!
Dank u wel!

Was ik maar een pop in een Fata Morgana,
verkleed als prinses of als Dalai Lama.
Dan was ik de held in die luchtspiegeling,
maar ik mag hier nooit wat in de Efteling.

Papier hier, papier hier!
De hele dag herrie en kindergeklier.
Papier hier, papier hier!
Ik heb bijna pauze, nog maar een kwartier.
Ik mag niet eens lopen, die anderen wel.
Alleen die drie woorden, dat is een bevel:
papier hier, papier hier!
Dank u wel!

Papier hier, papier hier!
Ja hoor, daar komt weer zo’n stomme scholier.
Papier hier, papier hier!
Hé, maak niet zo’n rotzooi, dat is geen manier.
Geef me dat propje of moet je een lel?
Ga uit mijn ogen en loop naar de hel!
Papier hier, papier hier!
Dank u wel!

Dank u wel!