de lichten doven, zijn er in de zaal alleen nog maar ogen. Zijne
majesteit het
voordoek. Geduld vol spanning
Maar hij blijkt een tweeling: in iedere hoek vlucht er een weg

Twee akkoorden
Een waterval van licht tovert ruimte
Hoe meer leegte, hoe meer belofte
Stilte
Bij het derde akkoord: vier ballerina's
Afgerichte prinsesjes
Sprinkhanen op stelten
Jonge reigers
Heel de ruimte wordt hun beweging
Zij schrijven in de lucht met armen en benen
Dit is hogeschoolrijden op menselijke voeten
Het is vliegen op vleugels van tule
Het is leven op je tenen
Het is spotten met de vloer
Spelend met eigen lijnen, wordt het vlees doorzichtig
Zijn zij daarnet geboren uit een bloem?
Zijn zij verrezen uit de zwaarte?
De hele ruimte ligt open voor twee nimfen
Zij dansen haar tot hemel
Daar gaan ze op hun tenen door de muziek
Hun partners springen een bravo in de lucht
Twee aan twee, als een lichaam met vier benen
Nu een solo van vier handen
Zo leven ze op de toppen van lichtvoetigheid
Hun monden zwijgen lachend een leugen: 't gaat met gemak
Hier wordt jeugd gezegd in lijnen
Dit is vleesgeworden muziek
En ik, ik ben alleen nog maar mijn ogen
Mijn lijf hangt beschaamd in een fauteuil
Als de tweelingbroers weer samenkomen
Voel ik me vastgekleefd aan de aarde
Mijn lopen is strompelen
Mijn leven is kruipen
De zwaarte heeft mij in verzekerde bewaring