De dochters van de Zeedijk gaan meedogenloos voor de buit
Ze kleden alle zeelui in een paar weken uit
Er is liefde in de hoerenkasten, zuipen en klaverjassen
De meiden strijken de vlag van de modderschuit

De bemanning loenst met bloeddoorlopen ogen van de drank
Een zeeman met een houten been loopt nuchter ook nog mank
Het geld van drie jaar varen in een dag of wat verbrast
Ze vinden heus het schip wel terug. . . op de tast

Ik wens je wel thuis m'n vrind m'n vrind, ik wens je wel thuis m'n vrind
Hier gaat Hollands trots aan boord, de beurzen platgestreken
Het schuim van de natie, de Heren van Zes Weken
De sjacheraars, de klerken, de zeelui, de piraten,
De straatslijpers, de zwendelaars en godsdienstfanaten
Gauwdieven en goochelaars, een legertje soldaten
Schildpadkeerders, smokkelaars, nachtlopers en dobbelaars.
Een kwakzalver met puisten en een trechter op z n kop
Zij aan zij de loopplank op, een heleboel geschreeuw
In naam. . . van de Nederlandse leeuw

Daar gaat Adriaen Jacobsz de schipper naast God
Zwarte kiel, zilten ziel, zeerot tot op het bot
Stalen lever, door jenever, van zijn anker afgeslagen
Hij doet niets anders dan de wolken najagen

Jeronymus Cornelisz, onderkoopman, apotheker
Een listig spreker, een donker silhouet
Een zachte tred, ondoorzichtig als de mist
Een onberekenbaar sujet, de alchimist.