Op hoop van zegen vaart de arme visser uit
en op de ka staat moeders hem nog na te zwaaien.
Daarginds op zee, daar lonkt een rijke vissersbuit,
terwijl hier thuis zij zich als naaister suf moet naaien.
Des morgens, als de visser huiswaarts keert
en zij hem vraagt: 'Heb je nog wat gevangen?'
'Ach moeder, veel te veel' en gegeneerd
laat zij bezorgd het moede hoofd dan hangen
en zucht...

Visser, hou je quotum in de hand,
visser, want ze loeren aan de kant.
Visser, kijk maar uit dat je niet strandt.
Visser, hou je quotum in de hand.

In heel Europa varen loze vissers uit
en op de ka staan alle mevrouwen na te staren.
Daar in de verte wenkt een vette vissersbuit.
Wie laat zo'n Zilvervloot van haring zomaar varen?
Hoe kleiner dus des vissers quotum is,
hoe ruimer wordt gewoonlijk zijn geweten.
Dat kan het einde worden van de vis.
O visser, wil dat evenmin vergeten!

Visser, hou je quotum in de hand,
visser, voor het vissersleven strandt,
visser, want dan zit je zeer onthand,
visser, met je quotum in het zand.

Visser, hou toch dat quotum in de hand.
Visser, hou de visstand toch in stand,
visser, anders zit je straks onthand,
visser, met je quotum in het zand.