Leven, leven, laten leven
dat moet het altijd zijn.
Leven, leven, laten leven
zo klinkt ons refrein.
Als ik al die meisjes zie,
schijnt het leven toch zo fijn,
en ik wou dat iedereen,
eens mijn liefje zou kunnen zijn.
Misschien is dat wat teveel gevraagd,
en denk je : hou nu maar op,
maar zeg eens eerlijk,
is in je hart,
dan geen liefde, liefde, liefde voor mij.

Als ik rondom mij heen kijk,
zie ik helaas nog veel pijn,
zie ik oorlog en ellende,
tel de doden die er zijn.
Maar ik wil dat je dat vergeet,
want de wereld draait toch voort,
kom dicht bij mij,
en blaas in mijn mond,
nog wat vreugde, vreugde, vreugde in mij.

(c) Tekst & Muziek : Erik Marijsse