Zij wist precies nog hoe hij naar haar keek
Zijn ogen glinsterden als kleine ronde kralen
Hij was ondeugend, maar had een hart van goud
Zij kon hem altijd nog zo voor zich halen
Hij was haar liefde heel haar leven lang
Haar grote toeverlaat waar zij zo op kon bouwen
Een mooie sterke man waar zij van hield 
Die zij door dik en dun steeds kon vertrouwen

’n Heel klein sterretje 
Dat wist ze blindenlinks te vinden
Een hemelboog vol licht
Daar keek ze iedere avond naar 
Ze miste hem zo vaak 
Dan keek ze even naar de hemel 
Een heel klein lichtje, maar…
Maar dat lichtje was van haar 

Er waren veel momenten dat zij aan hem dacht
Zo af en toe dacht zij hem zelfs nog te horen
Het ergste vond zij altijd weer die lange nacht
Dan was ze eenzaam zonder hem en zo verloren
Maar er was één ding, daar hield ze zich aan vast 
Hij had tegen haar gezegd, ik wacht daarboven
Dat ene zinnetje verlichte zo haar lach 
En daar bleef ze dan ook rotsvast in geloven

’n Heel klein sterretje 
Dat wist ze blindenlinks te vinden
Een hemelboog vol licht
Daar keek ze iedere avond naar 
Ze miste hem zo vaak 
Dan keek ze even naar de hemel 
Een heel klein lichtje, maar…
Maar dat lichtje was van haar 

’n Heel klein sterretje 
Dat wist ze blindenlinks te vinden
Een hemelboog vol licht
Daar keek ze iedere avond naar 
Ze miste hem zo vaak 
Dan keek ze even naar de hemel 
Een heel klein lichtje, maar…
Maar dat lichtje was van haar 
Een heel klein lichtje, maar…
Maar dat lichtje was van haar