Ze kan het niet verdragen om niet bij haar kind te zijn
En soms staat ze te kijken, heel stiekem langs de lijn
En als hij dan de sterren weer van de hemel speelt
Dan lijkt het soms heel even of zij iets met hem deelt

Ze vecht tegen haar tranen en lijkt ook opgelucht
Zij kan het niet geloven hoe ging dit alles stuk
Zij leest in alle bladen: haar jongen wordt een ster
Ze mist hem zo, hoe kwam het toch zo ver

Het blijft toch je eigen kind
Die onder moeders vleugels aan z'n reis begint
En steeds wil horen hoeveel jij nog van hem houdt
En als hij weer de pijn voelt als je dan van hem houdt
Het blijft toch je eigen kind
Dus blijft een moeder hopen dat de liefde wint
Je blijft zo graag geloven in een nieuw begin
Met die jongen waar je zoveel van houdt

Zij zit van de tribune op de allerlaatste rij
En ziet haar kind weer stralen en voelt zich trots en blij
Een hand raakt zacht haar schouder en als de eerste keer
Verdrinkt zij in zijn ogen en voelt de liefde weer
Er is opnieuw een toekomst voor een moeder en haar kind
Die samen met z'n vader voor de tweede keer begint
Zij blijft erin geloven, een moederhart blijft staan
En deze keer zal het beter gaan

Het blijft toch je eigen kind
Die onder moeders vleugels aan z'n reis begint
En steeds wil horen hoeveel jij nog van hem houdt
En als hij weer de pijn voelt als je dan van hem houdt
Het blijft toch je eigen kind
Dus blijft een moeder hopen dat de liefde wint
Je blijft zo graag geloven in een nieuw begin
Met die jongen waar je zoveel van houdt