‘Lieveling, wat fijn dat jij er bent,
wat een geluk dat ik jou ooit heb gevonden.
Jij staat voor eeuwig in mijn hart gescand,
maar om ons heen verandert alles per seconde.
Ga met mij mee, mijn schat, nu ik hier niet langer blijf.
Er moet toch meer zijn dan dit leven op de harde schijf?

Er schijnt een plekje te bestaan
waar alles ademt, ruikt en voelt.
Je loopt er rond en raakt iets aan
en denkt: ja, zo is het bedoeld.

Het is een wonder wat er kan met de computer,
maar ergens moet er een betere wereld zijn
met echte parkjes en cafés,
ergens achter cyberspace,
een schitterend onbekend domein.’

‘Lieveling, ik hou je stevig vast,
ik voel je hart vlak bij het mijne kloppen.
Al zijn we maar wat speelgoed voor zo’n gast,
die ons leventje bestuurt achter de knoppen.
Weet dat mijn virtuele wereld om jou draait,
ik heb je lief met heel mijn hart en elke megabyte.’

Er schijnt een plekje te bestaan
waar mensen leven met de dag.
Een traan is daar gemaakt van traan,
een lach is daar een echte lach.

Het is een wonder wat er kan met de computer,
maar ergens moet er een betere wereld zijn
met echte parkjes en cafés,
ergens achter cyberspace,
een schitterend onbekend domein.

‘Er schijnt een plekje te bestaan
(‘Ik moet hier weg, ik zie wel hoe.)
waar de zon nog ondergaat	
(Ga met me mee, lief, daar naartoe.)
En wordt gevangen door de maan.	
(Een nieuw begin teken ik voor,)
Ik zal het vinden, vroeg of laat.’
(meer dan een digitaal decor.’)

Het is een wonder wat er kan met de computer,
maar ergens moet er een betere wereld zijn.
In dit namaakexemplaar
is enkel onze liefde waar.
De rest is mooi, maar niet meer dan schone schijn.