Tankarnir sveima sum fallandi flykrur í vindi, í vindi.
Í vindeyga lýsir títt ljósa og lokkandi yndi, títt yndi.

Sum ljósið, ið dreymurin sá,
mín saknur, mín langtandi trá.

Hin fullkomna løtan í djúpari kvirru seg fjalir, seg fjalir.
Hon er mær ein gáta, ið gløðandi hjarta mítt spælir, hon spælir.

Ein dreymur, ið so gjarna vil,
men er bara als ikki til.