‘Ajo pergi, ajo, pergi!’

Er zijn voorspellende dromen
in mijn hoofd opgekomen.
Ik wil het niet weten
wat mij wordt verteld.
Ik wil vergeten
wat mij wordt voorspeld.

Ik ben het waarzegbeest.
Ik ben er onverwacht
in je hoofd, in de nacht.
Ik ben in je droom geweest.
Ik ben je stille kracht,
dat had je niet gedacht,
die in de toekomst leest.

Ik maak je superbang
met wat gebeuren gaat.
Op een keer, vroeg of laat,
jaag ik je op stang.
Een oude oom die sterven gaat
of onvoldoendes inderdaad:
dat weet ik al lang.

‘Ajo pergi, ajo, pergi!’

Toen maakte tante mij wakker
en ze zei: ‘Kassian, arme stakker,
ben jij zo geschrokken
van wat je wordt verteld?
Zit jij met de brokken
die dat spook had voorspeld?

Dat moet je maar verdragen,
leg je er maar bij neer,
ongelukken en zo meer.
Zit niet met al die vragen.
Dat komt wel een volgende keer,
dat zien we dan wel weer
en laat dat spook maar plagen.

‘Ajo pergi, ajo, pergi!’