Een moeder kreeg een kindje, dat
geen vingers en geen teentjes had
en huilde toen.
Maar heel toevallig woonde daar
ook nog een prima tovenaar,
die veel kon doen.

Die is aan het rekenen geweest
en heeft met gips en met een leest
iets goeds bedacht:
´Mooi kindje, trek die schoentjes aan,
daar kun je mee naar buiten gaan!´
Het kindje lacht.

De tovenaar van dit verhaal
heeft geen benul van kapitaal
of kale kak.
Toen hij dat kindje lopen zag,
toen dacht hij: ´Wat een mooie dag,
wat een mooi vak.´